کشاورزی سنتی و دیجیتال: تفاوت‌ها و پیشرفت‌ها

از کهن‌ترین صنایع بشر، کشاورزی است که از گذشته دور تاکنون به اشکال مختلف در سراسر دنیا وجود داشته است. در این بین، رویکرد عمده کشاورزی تا به امروز در بسیاری مناطق دنیا به صورت سنتی بوده، اما در چند دهه گذشته تلاش برای گسترش کشاورزی دیجیتال قابل تامل و بررسی است.

در این مقاله سعی شده تا تفاوت‌های کلیدی بین کشاورزی سنتی و دیجیتال بررسی شود. همچنین تأثیرات و مزایای استفاده از فناوری‌های جدید در کشاورزی دیجیتال مطرح خواهد شد.

ویژگی‌ها و چالش‌های کشاورزی سنتی

به روش‌هایی که از قرن‌ها پیش توسط کشاورزان برای کاشت، داشت و برداشت محصولات کشاورزی استفاده می‌شده، کشاورزی سنتی گفته می‌شود. اغلب این متد‌ها بصورت دستی و با تکنیک‌های سنتی مانند استفاده از ابزارهای ابتدایی برای مدیریت زمین و محصولات کشاورزی انجام می‌شود.

• حساسیت به شرایط جوی: در کشاورزی سنتی، کشاورزان موانع متعددی برای مقابله با تغییرات اقلیمی دارند زیرا ابزارهای پیش‌بینی شرایط جوی بسیار اولیه است و امکان پیش‌بینی دقیق آب و هوا وجود ندارد.
• وابستگی بالا به نیروی کار انسانی: کشاورزان در کشاورزی سنتی خود به تنهایی یا با کمک اعضای خانواده به انجام کارهای مزرعه می‌پردازند.
• ماشین‌آلات معمول و ابزارهای ساده: ماشین‌های کشاورزی و بسیاری از ابزارها در این روش ساده و اولیه است و سیستم خاصی برای آن‌ها بکار نرفته است.
• کم بودن بهره‌وری: روش‌های سنتی کشاورزی، بهره‌وری کمتری نسبت به روش‌های نوین کشاورزی دارند زیرا بیشتر کارها به صورت دستی انجام می‌شود.

کاهش حاصلخیزی خاک و هدر رفتن منابع از جمله اتفاقاتی است که بدلیل استفاده دائمی از روش‌های سنتی و دستی و عدم توجه به روش‌های نوین، رخ می‌دهد.

کشاورزی دیجیتال

کشاورزی دیجیتال یا کشاورزی هوشمند، یعنی استفاده از فناوری‌های نوین مانند اینترنت اشیاء (IoT)، رباتیک، حسگرهای پیشرفته، و نرم‌افزارهای تحلیل داده در کشاورزی که به کشاورزان کمک می‌کند تا با دقت بیشتری کشاورزی کنند و بهره‌وری بالاتری داشته باشند.

ویژگی‌های کشاورزی دیجیتال

• پیش‌بینی‌های دقیق: استفاده از فناوری‌های پیشرفته مانند پیش‌بینی وضعیت آب و هوا و تجزیه و تحلیل داده‌ها، به کشاورزان کمک می‌کند تا برنامه‌ریزی دقیق‌تری برای کاشت و برداشت محصولاتشان داشته باشند.
• بررسی داده‌ها و تحلیل‌های دقیق: پایه کشاورزی دیجیتال بر داده‌ها و تحلیل‌های هوشمند بنا شده‌است. حسگرها (سنسورها) و سیستم‌های مختلف در کشاورزی دیجیتال، داده‌های دقیقی را از شرایط خاک، رطوبت، دما و وضعیت گیاهان به کشاورزان منتقل می‌کنند.
• اتوماسیون فرآیندها: ماشین‌آلات هوشمند و ربات‌ها به خودکار شدن بسیاری از فرآیندهای کشاورزی کمک می‌کنند. این شرایط بالتبع باعث افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها خواهد شد.

مزایای کشاورزی دیجیتال

• کاهش هزینه‌ها و افزایش بهره‌وری: کشاورزی دیجیتال با کمک فناوری‌های نوین، توانسته است به کم شدن هزینه‌ها و بالا بردن بهره‌وری کمک کند. قطعا اگر کشاورزان با دقت بیشتری از منابع استفاده کنند و بازده محصولاتشان بیش‌تر شود، هزینه‌های کارگری و دیگر هزینه‌ها کاهش خواهد یافت.
• پیش‌بینی و مدیریت بحران‌ها: پیش‌بینی‌های هوشمند شرایط اقلیمی هر منطقه تا حد زیادی از مشکلاتی مانند خشکسالی یا طوفان‌های ناگهانی جلوگیری خواهد کرد.
•  استفاده بهینه از منابع آبی، خاکی و انرژی در کشاورزی دیجیتال باعث کاهش هدررفت منابع و حفاظت از محیط‌زیست می‌شود.

تفاوت‌های کشاورزی سنتی و دیجیتال

بدلیل روی آوردن بسیاری کشورها بسمت کشاورزی دیجیتال بهتر است تفاوت با کشاورزی سنتی مورد بررسی قرار گیرد.

استفاده از فناوری

کشاورزی دیجیتال به استفاده از فناوری‌های پیشرفته از جمله اینترنت اشیاء، حسگرهای خاک و ربات‌های خودکار تکیه دارد، اما کشاورزی سنتی از فناوری‌های بسیار ابتدایی و سنتی استفاده می‌کند.

پیش‌بینی آب و هوا

در کشاورزی سنتی، کشاورزان معمولاً نمی‌توانند پیش‌بینی دقیقی از وضعیت آب و هوا داشته باشند، اما در کشاورزی دیجیتال استفاده از داده‌های دقیق و مدل‌های پیش‌بینی، به کشاورزان برای پیش‌بینی بهتر شرایط جوی و مدیریت محصولات کمک شایانی می‌کند.

مدیریت مزرعه

کشاورزان در کشاورزی سنتی همواره از دانش و تجربه خود (گاهی دیگر کشاورزان) برای مدیریت مزرعه استفاده می‌کنند، این‌در حالیست که سیستم‌های هوشمند و داده‌های دقیق در کشاورزی دیجیتال به تصمیمات بهتر کشاورزان برای مدیریت مزرعه کمک می‌کنند.

اثرات زیست‌محیطی

کشاورزی دیجیتال به دلیل استفاده بهینه از منابع و کاهش هدررفت آنها، اثرات کمتری بر محیط‌زیست دارد. در مقابل، کشاورزی سنتی ممکن است با استفاده غیرکارآمد از منابع باعث آلودگی محیط‌زیست شود.

چالش‌های پیش روی کشاورزی دیجیتال

با وجود مزایای بسیاری که کشاورزی دیجیتال دارد، چالش‌هایی نیز دارد:

• هزینه‌های اولیه بالا: راه‌اندازی فناوری‌های دیجیتال برای صنعت کشاورزی نیازمند سرمایه‌گذاری اولیه زیادی است.
• نیاز به آموزش: کشاورزان و کارشناسان مزارع و باغات بایستی با فناوری‌های جدید آشنا شوند و برای استفاده از کشاورزی دیجیتال آموزش ببینند.
• محدودیت‌های زیرساختی: در بسیاری کشورها از جمله کشور ما، زیرساخت‌های لازم برای پیاده‌سازی کشاورزی دیجیتال محدود است که می‌تواند روند دیجیتالی شدن کشاورزی را کندتر کند.

کشاورزی سنتی و دیجیتال هرکدام ویژگی‌ها و مزایای خاص خود را دارند. با این حال، کشاورزی دیجیتال با استفاده از فناوری‌های نوین می‌تواند به کشاورزان کمک کند تا بهره‌وری بیشتری از منابع خود به‌دست آورده و تأثیرات منفی بر محیط‌زیست را کاهش دهند. برای رسیدن به این هدف، نیاز به سرمایه‌گذاری و آموزش‌های لازم است. در نهایت، کشاورزی دیجیتال می‌تواند به عنوان راهی برای حل چالش‌های کشاورزی سنتی در آینده مطرح شود.

کشاورزی دیجیتال با اگرویار

اکوسیستم کشاورزی مدرن اگرویار، با استفاده از ابزار فناوری اطلاعات و ارتباطات توسعه یافته در بخش کشاورزی و به عنوان یک پلتفرم کشاورزی دیجیتال، باعث بهبود عملکرد مزارع، کاهش هزینه‌ها، صرفه‌جویی در منابع و افزایش بهره‌وری کشاورزان می‌شود. این فناوری نقش کلیدی در مدرن‌سازی کشاورزی سنتی و تبدیل آن به یک سیستم هوشمند و پایدار دارد.

پایش و تحلیل داده‌های زراعی

استفاده از داده‌های خاک، آب، اقلیم و رشد گیاهان برای ارائه توصیه‌های دقیق و علمی.

نقشه‌های خاک و توصیه‌های کودی بر اساس داده‌های تحلیلی.

بهینه‌سازی کاشت و برداشت

پیشنهاد بهترین زمان کاشت و برداشت بر اساس شرایط آب‌وهوایی و نیازهای گیاه.

محاسبه خلأ عملکرد برای شناسایی مشکلات و افزایش محصول.

مدیریت مصرف منابع

محاسبه نیاز آبی گیاهان و بهینه‌سازی آبیاری.

تعیین نیازهای تغذیه‌ای و کوددهی برای جلوگیری از مصرف بی‌رویه.

برقراری ارتباط بین کشاورزان و کارشناسان

ایجاد یک بستر دیجیتال برای ارتباط مستقیم کشاورزان با متخصصان کشاورزی.

دریافت مشاوره‌های آنلاین و توصیه‌های هوشمند بر اساس داده‌های واقعی.

استفاده از سنسورها و هوش مصنوعی

بهره‌گیری از اینترنت اشیا (IoT) برای جمع‌آوری داده‌ها از مزرعه.

تحلیل این داده‌ها توسط الگوریتم‌های هوش مصنوعی و ارائه راهکارهای عملی.