کنجد گیاهی بسیار پراهمیت در جهان است و هر ساله کشورها در تلاش هستند تا تولید این محصول را افزایش دهند. در کشور ما نیز توجه خاصی به کشت این گیاه می‌شود زیرا کنجد در میان دانه‌های روغنی بیش‌ترین میزان روغن (۴۸ تا ۵۵ درصد) را دارد، همچنین در صنایع کاربردهای مختلفی دارد. یک سری از شاخص‌ها نقش اساسی بر عملکرد کنجد دارند که اگر بدرستی مورد توجه قرار نگیرند و در زمان درست اجرا نشوند، کاهش شدید عملکرد کنجد اتفاق می‌افتد. از جمله این شاخص‌ها انتخاب رقم و بذر مناسب، تاریخ کاشت مطلوب، میزان بذر مصرفی، تراکم مناسب کاشت و رعایت عمق کاشت است. بعد از کاشت نیز به آبیاری درست و اصولی و همچنین اصول کوددهی در قالب یک برنامه کودی توجه کافی شود.
پرسش و پاسخ
کشاورزان قبل از کاشت کنجد به چه نکاتی توجه کنند؟
- تاریخ کاشت درست و مطابق شرایط اقلیمی منطقه، تهیه بذر مناسب و با قوه نامیه بالا، تکنیک بذرمال با ترکیبات دارای عنصر روی، میزان بذر کافی برای داشتن تراکم مناسب و رعایت عمق کاشت.
چه مواردی باید برای آبیاری در زمان کاشت کنجد رعایت شود؟
- اگر قبل از کاشت، رطوبت خاک کافی باشد بهتر از شرایط خشکه کاری است زیرا بذرها بلافاصله بعد از کاشت در شرایط مطلوبی از نظر رطوبت خاک قرار گرفته و جوانه زنی بهتری خواهند داشت. بعد از کاشت نیز آبیاری سبکی انجام می‌شود اما در شرایط آبیاری غرقابی توجه شود که رطوبت بیش از حد در ناحیه طوقه نباشد زیرا منجر به پوسیدگی‌های طوقه و ریشه و در نهایت نابودی بوته‌ها می‌شود.
موارد تغذیه‌ای زمان کاشت کنجد چیست؟
- پس از استقرار گیاهچه، به دلیل افزایش سریع رشد رویشی باید نیتروژن به میزان کافی مصرف شود، در غیر اینصورت گیاهان برای مراحل بعدیِ رشد قوی نخواهند بود. پیشنهاد می‌شود در این مرحله مصرف کود سولفات آمونیوم به جای اوره در برنامه باشد تا درصد روغن و کیفیت کنجد نیز افزایش یابد. پس از کاشت و استقرار کنجد به کودهای دارای اسیدآمینه هم توجه شود زیرا از راهکارهای کلیدی در افزایش تعداد کپسول در بوته و عملکرد است.